زغال قلیان از ترکیب چوب های با کیفیتی همچون گردو و راش و چنار است که از زغال های معمولی محکم تر اند. البته بعضی از تولیدکننده ها از خاک اره یا مواردی چون پوست پسته و بادام و گردو برای تهیه محصول استفاده میکنند.
یکی از مصارف زغال مرکبات و به خصوص لیمو استفاده از ان در قلیان هاست.از مزایای این زغال میتوان به خوشسوز بودن ان اشاره داشت.بدون دود است اما در بعضی مواقع به خاطر کیفیت پایین چوب باعث ایجاد جرقه یا به اصطلاح اتش پرانی زغال میشود.البته به واسطه اینکه از چوب دختان تهیه میشود دوستدار محیط زیست نیست.
این زغال از چوب درختان پسته بدست می اید که به دلیل نداشتن بو و جرقه مورد استفاده سفره خانه ها و رستوران هاست.
این نوع زغال از خاک اره چوب و خاک زغال و کک بدست می اید که ابتدا در اثر فشار زیاد دستگاه به خاک اره ، رزین موجود در خاک اره بیرون می اید و سبب چسبیدن خاک اره به هم میشود و سپس با طی فرایندهای لازم به زغال تبدیل میشود.از مزایای این زغال این است که بو و دود ایجاد نمیکند و جرقه نمیزند.
روکش نقره ای این زغال یک نوع شتاب دهنده شیمیایی است که باعث میشد این زغال با یه فندک نیز روشن و قابل استفاده شود.حرارت و گرمای این نوع ذغال کم است.دارای بو دود کمی است.البته ایجاد جرقه نمیکند.
یکی از انواع ذغال های قلیان زغال نارگیل است که از پوست میوه ی نارگیل تهیه میشود و به خاطر اینکه از قطع دختان بدست نمی اید دوستدار محیط زیست به شمار می اید.بو و دود ندارد و از نظر مرغوبیت بسیار با کیفیت است.